Doventolk

Best bijzonder, via een App een uitnodiging krijgen om een uitvaart te organiseren. In eerste instantie vroeg ik naar de mogelijkheid om even telefonisch contact te hebben of, liever nog, een persoonlijk gesprek. In deze familie werd de voorkeur gegeven aan App contact, over alles, echter gebruikelijk, omdat de dame waar het niet goed mee ging zelf doof was.
Het gesprek vond plaats met de broer van de betreffende dame. Hij had ons op internet gezocht, omdat hij eerder al bij een uitvaart was geweest die wij mochten verzorgen. Na een aangename kennismaking, kwamen wij tot een inhoudelijk gesprek. Veel zaken konden wij direct al invullen, alleen hoe ga je de uitvaartdag vorm geven als er veel dove mensen aanwezig zijn bij het afscheid?
Wij vonden een gebarentolk voor de dienst en namen een schrijftolk voor de livestream in de arm. Interessant om dit allemaal mee te maken, het afscheid werd extra mooi en echt persoonlijk. Een zeer bijzonder moment van afscheid dat door iedereen heel goed gevolgd kon worden.
Er werd gekozen voor een bloemenrand om de lijkwade. De bloemen werden er ingestoken en het was echt iets bijzonders. De dame lag in een wade op de opbaarplank en was zodoende direct omgeven met deze kleurenpracht. Iedereen vond het prachtig en ik hoorde iemand fluisteren: “Als de omstandigheden niet zo triest waren, zou ik direct vrolijk worden van deze prachtige opstelling.”
Na de dienst vond de teraardebestelling plaats op de natuurbegraafplaats. De genodigden stonden hand in hand, in een kring om het graf en hier waren geen woorden nodig om de verbinding te voelen. Ineens een zonnestraal, door de grijze wolkenmassa en de warmte van de zon was direct te voelen. Ik was niet de enige die het opmerkte, men keek elkaar aan en er kwam een glimlach op menig gezicht. Haar beste vriendin fluisterde op dat moment net hoorbaar “Onze zonnestraal zal gemist worden, maar zeker niet vergeten.”
De paardenkar, met het machtige zwarte dier ervoor, ging leeg weer huiswaarts en de mensen liepen in stoet, over het zandpad, de natuurbegraafplaats af. Ik bleef als laatste bij het graf, zoals afgesproken en keek toe hoe de schepjes zand alles afdekte en de natuur het als vanzelf weer overnam. Een mooie afronding van een waardevol leven.
Als laatste gezamenlijke activiteit die dag, kwam een select gezelschap samen in het restaurant waar mevrouw vaak ging eten. Onze gastvrouw had de mensen al een warm ontvangst gegeven en ik sloot wat later weer aan. Je zou wellicht verwachten dat het er heel stil zou zijn, maar niets was minder waar. Een gezellig geroezemoes kwam je bij binnenkomst tegemoet.
Er werden pastéis de nata rond gedeeld, omdat mevrouw zo dol op deze zoetigheidjes was geweest. De bakker leek extra zijn best te hebben gedaan, want zulke mooie en lekkere had men nog niet eerder gegeten. Gelukkig hadden wij er een flink aantal extra besteld, want de wandeling in de buitenlucht had de mensen toch wel een beetje hongerig gemaakt.